Yetişkinlikte Eğlenmek - 2

ÇABİP ile Doğa Yürüyüşü*

Bazı günler toplantılara dahil olmam gerekiyor ve insanlar benden birkaç söz etmemi istiyor. Kendi fikrimi ve düşüncemi haklı olarak duymak istiyorlar. Kimi toplantılarda severek ve heyecanlı bir şekilde söz alıyorum ancak bazı zamanlarda kendimi iyi hissetmediğim için söz almak ve konuşmak istemiyorum. Bir görüş ifade etmek, aklındaki bir planı başkalarına sunmanın bana çok zor geldiği zamanlar oluyor. Bu zamanlarda sadece ekrandan başımı sallamak ve diğer kişilerin sözlerini onaylayarak toplantıların en yakın zamanda bitmesini umuyorum. Şanslıyım ki yeryüzünde her toplantı aynı biçimde gerçekleşmiyor. Bazı toplantılarda katılımcıları tanımıyor oluyorum, bazı toplantılarda da arkadaşlarımla beraber oluyorum. Kendimi iyi hissetmediğim günlerde tanımadığım kişilerle olan toplantılardan ziyade arkadaşlarımla yaptığım toplantılarda kendi üzerimde daha fazla yük hissediyorum. Tükendiğim zamanlarda bana yabancı olan kişilere karşı bir sorumluluk hissetmiyorum ancak arkadaşlarımla olduğum zaman onlarla beraber bir işin ucundan tutmam gerekiyor. Durum böyle olunca içinde bulunduğum tükenmişlik, sorumluluk almamak için bir neden olmuyor. Arkadaşlarıma dair daima sorumluluk sahibi hissediyor ve onlara destek olmam gerektiğini hissediyorum. Yetişkinlik eğlencelerinin kısa süren toplantılar gibi olduğunu düşünüyorum. Ne karşımdaki bir kişinin beklentisi var ne de benim toplantıdan bir beklentim var. Kısa süren toplantılardaki formalite gibi yetişkinlik eğlenceleri de bir alışkanlık olarak yapılıyor. Yalnızca yapılmak için, yalnızca yetişkinliğe ait bir eylem olduğu vurgulanması için yapılıyor. Yapılmaması durumunda kişilerin, eylemi yapmayan kişi hakkında farklı düşüncelere dalması muhtemel görülür. Bu sebeple yetişkinlik eğlenceleri yetişkin olmak isteyen ve ciddiye alınmak isteyen kişiler tarafından gerçekleştirilmelidir. Yetişkinlik eğlencelerin zorunlu bir diğer yanını da bu oluşturmaktadır. Örneğin, hayatımda Spotify'dan müzik dinlemem bir yetişkin eğlencesi olarak yetişkinler tarafından kabul gören bir eylemdir. Bu platform üzerinden müzik dinleyerek yetişkinlerle sohbet edebilirim. Yeni şarkı çıkartan, popüler olan şarkıcılar üzerinden konuşarak yeni yetişkinlerle tanışabilirim. Spotify'ın sağladığı böyle bir yarar vardır. Bunun aksine günlük tutmak bir yetişkinlik eğlencesi değildir. En azından genel kanı bu yöndedir. Buna karşılık günlük tutmayı bir insanın ulaşabileceği en yüksek seviyelerden biri olarak görüyorum. Günlük tutmak, kendine dair sorumlu hissetmek ve yaşamının hakkını verme çabasıdır. Olumsuz biçimde, kendine karşı sorumluluk hissederek tuttuğun günlük ile yetişkinlerle bir bağ kuramazsın. Günlük tuttuğun defterin rengi üzerine konuşamaz ya da içeriğinde neye yer verdiğine dair bir sohbet yaratamazsın. Bu doğasıyla günlük tutmak tamamen bir bireysel süreç olup yetişkinlerle bir iletişime aracı olmadığından bir yetişkin eğlencesi değildir. Benim için bir yetişkin eğlencesi olsa da genel duruma göre tam tersi geçerlidir. Bir diğer yetişkinlik eğlencesi ile bir üstteki paragrafta yer verdiğim şekilde diğer yetişkinlerle aynı görüşleri paylaşmamak ve zıt bir görüşü savunmaktır. Özellikle totaliter zamanlarda kişiler daha fazla tutucu ve savunucu kişiler olmaya meyillidir. Yetişkinliğe adım atarken insanların bazı konularda kesin çizgileri olduğunu ve o çizgiler hizasında yol alan kişilerle ortak amaç doğrultusunda hareket ettiklerini gördüm. Ben de bireysel yaşamımda kendi çizgilerimi buldum, buna ek olarak da kendi çizgime yakın kişilerle ortak işlerde bulunma fırsatım oldu. Bazı durumlarda sırf kendi çizgimle uyuşmadığı için bazı insanlarla yollarımı ayırma durumunda da kaldım. Tüm insanlarla öyle ya da böyle bir yerden bağın olduğunu fark etmek de bir yetişkinlik eğlencesidir. Kimi insan bir kafede karşıma çıkarken kimisi kütüphanede çıktı. Benim için en ilginç karşılaşmalar ve buluşmalar kütüphanede olanlar oldu. Çalışmalar arası verdiğimiz molalarda kendimizi tanımaya, karşımızdakini tanımaya ve ortak yollar bulmaya çabamız oldu. Böylece yetişkinlik eğlencesi olarak insanların zihinlerinde gezinmeyi öğrendim. Zihinlerde gezinirken tiksindiğim insanlarla beraber çalışmanın bir noktada kopmaz ilişkilerin bir parçası olduğundan zorunlu olduğunu kavradım. Yeni bir yetişkinlik eğlencesi olarak tahammül etmeyi öğrendim. Sevmediğim insanların sevmediğim fikirlerine ve bakışlarına tahammül etmeyi kavradım. Bir yetişkin eğlencesi olarak bu sayede kişilerden veri çalabileceğimi anladım. Farklı yolları paylaştığım insanların kararlarını anladığımda o kararların yanlış ve tersinin doğru olduğunu anladım. Böylece bir yetişkin eğlencesi olarak yanlışlarla dolu insanların yanlışlarından doğruyu bulmayı keşfettim. Arkadaşlarımla beraber bir organizasyon yer almak, beraber bir şeyler yapmak ve ortaya bir proje çıkartmak en sevdiğim yetişkinlik eğlencelerinden biri oldu. Bir büyüğümün dediği gibi bu etkinlikler çevremizi genişletmek için en doğru ve etkili yollardandı. Yeni kişilerin kendi yaşantılarında neler yaptığı ve ikimizin nasıl ortak bir iş çıkartabileceğimizi konuşmak heyecan verici eğlencelerden oldu. İletişim halindeyken hem kendimi ifade ettiğim için kimliğim oturuyor hem de özgüvenim gelişiyordu. Bu yönüyle tanışmak, heyecan verici bir yapıya sahipti.

---

*Resim Hakkında: Bazı işlerin tek başıma değil bir ekip olarak yapılmasının zorunlu olduğunu ve her haliyle her üyenin ekibe dahil edilip ortak bir iş çıkarılması gerektiğini fark ettiğim, zayıfın ya da güçlünün aslında yanıltıcı bir ayrım olduğunu kavradığım günden bir resimdir. Genellikle kapak resim olarak kendimi koymasam da konuyla ilgili olduğunu düşündüğüm için koyma gereksinimi hissettim.